De start van een nieuw avontuur: Sierra Leone

Terwijl de regen hier in Masanga weer met bakken uit de hemel komt, besluit ik om toch aan een nieuwe blog te beginnen. Het regenseizoen kent zijn hoogtepunt in augustus, dus er staat ons nog veel meer nattigheid te wachten.

Het is nu 2 weken geleden dat ik ben aangekomen in Sierra Leone en ik begin langzaam gewend te raken aan het dagelijks leven en reilen en zeilen in het ziekenhuis. Het komende half jaar zal ik als AIGT (Arts Internationale Gezondheidszorg en Tropengeneeskunde; het vroege Tropenarts) in opleiding werken in Masanga hospital als laatste deel van mijn opleiding. De afgelopen 2 jaar heb ik in Nederland gewerkt bij chirurgie en gynaecologie/verloskunde en de opgedane kennis en vaardigheden ga ik nu gebruiken in een hele andere setting waar nog veel meer te leren is.

Een korte introductie.
Masanga is een NGO-ondersteund overheidsziekenhuis met circa 120 bedden. Het ziekenhuis ligt op een voor een ziekenhuis vrij onlogische plek: afgelegen in de jungle en te bereiken door vanaf het dichtstbijzijnde grotere stadje (Magburaka) 20 minuten over een onverharde weg te rijden. Als je weet dat Masanga ooit een Lepra ziekenhuis was, is de locatie echter wel weer logisch.
Het ziekenhuis heeft verschillende afdelingen zoals de Emergency Unit, Maternity ward, Paediatric ward, Surgical ward en Isolation ward. Er zijn 3 operatiekamers waar 2 keer per week uiteenlopende operaties worden uitgevoerd. Daarnaast is er ook een onderzoeksgroep, laboratorium, röntgenafdeling (alleen röntgenfoto’s mogelijk), algemene polikliek, fysiotherapie afdeling, poli antenatale zorg, wound clinic en nog meer.
Vanuit het ziekenhuis verzorgen verschillende NGO’s (Capa Care, German Doctors en Partners in Health) opleidingen in respectievelijk chirurgie, kindergeneeskunde en algemene geneeskunde. Er zijn dus veel studenten en het is de bedoeling dat ik als een van hun supervisoren ga fungeren.

Voor de verschillende NGO’s en onderzoeken wonen en werken er ook veel verschillende expats in Masanga (net als ik allemaal woonachtig op de compound). De meeste afkomstig uit UK, Denemarken of Nederland. Op het moment zijn we met 7 Opotho’s (blanken). Sommige wonen hier al drie jaar, anderen komen een paar weken per jaar. Genoeg gezelligheid dus! Twee dagen geleden was er bijvoorbeeld het afscheidsfeestje van mijn voorganger in de lokale bar en gisteren ontaarde een simpele vrijdagmiddagborrel in een dansfeest met de kinderen uit het dorp. De Sierra Leoners zijn allemaal erg vriendelijk en blij dat je er bent. Dit zorgt voor een hele prettige sfeer.

Leven en werken bij het ziekenhuis.
De afgelopen 2 weken ben ik begonnen op de Emergency Unit en Isolation ward die je kunt beschouwen als spoedeisende hulp en acute opname afdeling in een. De ziektebeelden lopen enorm uiteen: HIV/AIDS, tuberculose, malaria, grote kaakabcessen, maagperforaties, necrotische voeten of handen, hartinfarcten, darmkanker, hartfalen, longembolieën, epileptische aanvallen en ga zo maar door. Veel ziektebeelden zijn veel extremer dan in Nederland, doordat mensen ontzettend laat naar het ziekenhuis komen bij gebrek aan geld, kennis en gebruik van de traditional healers.
Naast de zorg voor de patiënten probeer ik wat wijs te worden van de logistiek, de protocollen, de taal (voornamelijk Krio, een soort verbasterd Engels) en alle namen. Tegelijkertijd probeer ik ook af en toe mee te opereren (deze week met 2 buikoperaties en het openen van kaakabcessen). Bij elke nieuwe casus wordt me steeds duidelijker welke diagnostiek en behandelingen er mogelijk zijn en wat helaas niet kan. De dagen verlopen vaak  behoorlijk chaotisch, maar dit begint wel langzaam te wennen.

Na een drukke dag kan ik thuiskomen in een fijn huis waar ik de eerste 6 weken mag verblijven. Dit is het huis van het hoofd van het ziekenhuis en tevens mijn supervisor, die nu even in Europa op vakantie is. Ik pas ook op hun twee hondjes, wat zorgt voor extra gezelligheid. Het huis ligt verscholen in het groen op 5 minuten lopen van het ziekenhuis. Hoewel er bijna geen verkeer is, is het toch nooit stil door alle geluiden van de natuur, zoals krekels, vogels en andere dieren. Het duurde bijvoorbeeld even voordat ik door had dat het lawaai op het dak in de avond van rennende aapjes afkomstig was. Net als iedereen op de compound heb ik 3 uur per dag elektriciteit (tussen 19:00u en 22:00u), wat tot nu toe eigenlijk wel prima is om mijn elektrische apparaten op te laden. Het huis heeft een caretaker (Aminata) die zorgt voor boodschappen, de was en door de weeks lunch en avondeten voor mij kookt, wat natuurlijk ontzettend luxe is. Overdag kan het behoorlijk warm worden, waarbij vooral de vochtigheid bijdraagt aan kleffigheid en veel zweten. Het grote voordeel van de regen was me al snel duidelijk: na een harde regenbui koelt het lekker af en kan ik prima slapen onder de grote klamboe.

“Leeuwenberg”.
Sierra Leone deed de eerste week meteen haar naam eer aan. Sierra Leone komt van het Portugese Serra Leao wat Leeuwenberg betekent. Vanaf de zee klonk het onweer in de bergen volgens de Portugese ‘ontdekkers’ als het geluid van brullende leeuwen. De regen in de avond gaat inderdaad vaak gepaard met harde onweer en een van mijn eerste dagen in Masanga was het meteen raak. De onweer sloeg in op de compound, waardoor de elektriciteit met een harde klap uitviel en iedereen in het donker zat. Bij de huizen het dichtste in de buurt van de inslag zijn de vonken letterlijk uit het stopcontact gekomen, wat bij mij gelukkig niet het geval was. Ook de elektriciteit in een deel van het ziekenhuis was uitgevallen (het ziekenhuis heeft wel 24/7 elektriciteit), maar gelukkig kon dit dezelfde avond gerepareerd worden.

Dit weekend doe ik het rustig aan, zodat ik maandag niet alleen klaar ben voor een nieuwe week maar ook voor mijn eerste dienst. Spannend, maar gelukkig heb ik een AIGT (tropenarts) als achterwacht, dus dat moet goedkomen. Natuurlijk heb ik nog lang niet alles verteld over de afgelopen 2 weken, maar anders wordt dit weer een veel te lang stuk tekst, dus ik brei er een eind aan. Tot bels of de volgende blog!