Een korte update

Het is alweer even geleden dat ik een blog heb geschreven. De dagen gaan hier snel voorbij en met weekenden met gezellige uitjes of een drukke dienst is er weinig tijd om wat op te schrijven. Dus hierbij een korts update over mijn leven hier.

Ondertussen woon ik alweer drie weken in een ander huisje, genaamd de ‘burned house’. Dit klinkt misschien niet al te prettig, maar het is vernoemd naar de eerste versie van dit huis dat jaren geleden is afgebrand. Het huisje zelf is prima. Ik deel hier de keuken met 5 anderen en eet 's avonds ook samen met hen. Het huisje is wel wat verder weg van het ziekenhuis (10-15 minuten lopen), maar dit is meestal geen probleem. Tijdens diensten heb ik bijna altijd een auto tot mijn beschikking voor het geval er een noodgeval is. Ik zeg 'bijna', want alleen vorige weekenddienst had ik op vrijdagavond 2,5 uur geen auto en net in deze tijd deed zich een noodgeval voor. Het was donker en het regende, maar ik moest zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. In het donker ben ik door de regen gerend, maar het mocht al niet meer baten. Bij aankomst was het jongetje van 2 al overleden. Hij was al ernstig ziek als gevolg van malaria en we deden al het maximale wat we konden doen. Ik weet dat het voor het jongetje niet meer had uitgemaakt of ik 10 minuten eerder in het ziekenhuis had kunnen zijn, maar om dit soort nare situaties in de toekomst te voorkomen zorg ik er voortaan altijd voor dat ik een auto tot mijn beschikking heb!

Verhuizen
Ik weet sinds een paar dagen dat ik komende week weer naar een ander huisje ga verhuizen. Dit huisje is een stuk dichter bij het ziekenhuis (dus heel fijn voor diensten) en ik heb daar alles voor mijzelf. Ook dit huisje heeft een naam: de Eye Doctor House, omdat hier vroeger een oogarts in woonde. Waarschijnlijk ga ik de gezelligheid van de burned house wel missen, maar mijn nieuwe buurvrouw is een van de tropenartsen, dus dat wordt vast ook gezellig.

Werk
Sinds twee weken werk ik op de maternity ward. Hier liggen zwangeren en vrouwen post-parfum opgenomen en als er iemand gaat bevallen nemen we ze mee naar labour ward (de bevalkamer). De bevalkamer is niets vergeleken met de bevalkamers in Nederland. Eigenlijk zijn het drie onderzoeksbanken naast elkaar die van elkaar gescheiden kunnen worden door een lapje stof. Echter worden deze mini-gordijntjes vrijwel niet gebruikt en kijkt (en luistert) iedereen dus lekker met elkaar mee. Pijnstilling is hier niet beschikbaar en aan de (soms niet zo vriendelijke) manier waarop hier met de vrouwen wordt omgegaan, kan ik nog niet wennen. Ondertussen ben ik tijdens de operatiedagen (dinsdag en donderdag) vooral op de operatiekamer te vinden, waar ik onder andere mee doe met  buikoperaties, externe fixatie van botbreuken, amputaties of huidtransplantaties. Ik leer hier nog steeds heel veel, dus dat is echt leuk om te merken.

Naast het werk op zaal en op de operatiekamers, krijg ik ook steeds meer extra taken. Zo heb ik vorige week de maandelijkse mortality review gepresenteerd, waarin alle overlijdens van augustus zijn besproken en bediscussieerd is hoe bepaalde zaken beter kunnen.
Samen met een verpleegkundige uit Canada ben ik bezig met het structureren van het werk van 2 verpleegkundige gespecialiseerd in trauma. Het plan is om met hen een duidelijkere weektaak te maken en hen nog extra trainingen te geven in onder andere fysiotherapie, radiologie en wondzorg om goed voor alle patiënten met grote wonden en botbreuken te kunnen zorgen.
Als laatste gaan we een studie starten naar de mogelijkheden voor samenwerking tussen traditional healers en het ziekenhuis. 90-95% van de patiënten die naar het ziekenhuis komt zijn eerst naar een traditional healer gegaan. Dit is ook niet gek als je weet dat er circa 45.000 traditional healers in Sierra Leone te vinden zijn versus 1000 artsen op een populatie van 8 miljoen inwoners. Sommige ziektes kunnen door een traditional healer behandeld worden, maar er zijn ook heel veel ziektes waarvoor patiënten naar het ziekenhuis moeten komen. Als de traditional healer deze ziektes dan toch probeert te behandelen (bijvoorbeeld door lokale kruiden in een open wond te smeren) kan dit lijden tot ernstige complicaties (zoals ernstige infecties en onnodige amputaties) en zelf overlijden. Met een samenwerking tussen traditional healers en het ziekenhuis hopen we de patiënten die het nodig hebben eerder in het ziekenhuis te krijgen, waardoor dit soort ernstige gevolgen van traditionele geneeskunde voorkomen kunnen worden.

Nou, ik hoop jullie zo weer een beetje op de hoogte gesteld te hebben van waar ik hier allemaal mee bezig ben!

Groetjes!