Kwaheri Tanzania. Tunakwenda nyumbani! / Goodbye Tanzania. We are going home!

Zoals belooft nog een laatste blog voordat we Tanzania verlaten en weer naar Nederland gaan.
Tijdens onze laatste week op Zanzibar hebben we lekker rustig aan gedaan en genoten van  het mooie weer, zonder ernstig te verbranden. Hoera!

Een week op Zanzibar.
Op onze laatste bestemming (dichtbij het plaatsje Jambiani) ontmoetten we twee andere jonge vrouwen waar we veel mee op hebben getrokken. Samen met deze Slowaakse advocate en Duitse ambulancerijder ben ik woensdag gaan snorkelen. Zo’n twee uur lang hebben we gesnorkeld en onze ogen uitgekeken. In November had ik voor de eerste keer gesnorkeld (ook op Zanzibar) maar dit was toch wel weer anders. Wat een mooi koraal is er hier! Zoveel verschillende kleuren en ook veel hoogteverschillen. De zonnestralen van deze mooie dag deden het koraal glinsteren. Dit maakte het extra mooi. We hebben ook weer veel gekleurde vissen gezien, velen waarvan ik van het bestaan niet eens op de hoogte was.
Weer een andere dag hebben we een stuk gefietst. Op de hoofdweg is daar niet zoveel aan. Vooral de brandende zon wilde niet zo meewerken. Tegen het einde van de dag was het wel heerlijk fietsen over het strand, maar toen hadden we al zoveel gefietst dat de zadelpijn wel al behoorlijk was ingetreden.
Vanochtend zijn we toch nog mee geweest met een Dolphin tour. We hadden hier wisselende verhalen over gehoord, maar toch maar besloten om te gaan. Om half 6 ’s ochtends werden we opgehaald om naar een baai te rijden waar dolfijnen leven.  Hoe eerder we zouden gaan, hoe kleiner de kans dat we met grote groepen boten achter dolfijnen zouden gaan jagen (iets waar we bang voor waren en eigenlijk niet wilden). Helaas waren de dolfijnen vandaag erg moeilijk te vinden. Hierdoor vonden we ze pas laat en kwamen we toch in een soort jacht met grote groepen boten terecht. JUMP, JUMP, JUMP, schreeuwde onze kapitein als we dichtbij de dolfijnen waren. Het was een gekkenhuis en ik had te doen met deze dolfijnen. Uit de boot springen om ze te zien, mislukt, terug in de boot, weer uit de boot springen, een glimp van ze opvangen of meer, weer terug in de boot klimmen, et cetera, et cetera.
Uiteindelijk heb ik er wel een dubbel gevoel aan over gehouden, want het was ook wel heel vet om met dolfijnen te kunnen zwemmen en ze van zo dichtbij te kunnen zien. De keer dat ze vlak onder bij zwommen en toen besloten in formatie voor mijn neus naar het wateroppervlak te zwemmen, was erg bijzonder. Toen we alweer op de terugweg waren, zagen we plots nog een andere groep dolfijnen! Er was slecht één andere boot in de buurt en door het ondiepe water konden we ze heel goed zien en opnieuw heel dichtbij ze zwemmen. Ze zijn echter zoveel sneller dan wij, en dus ben je ze na een minuutje alweer kwijt, maar het is wel echt mooi.

Afscheid van Tanzania.
En ja, dat was het dan. Ik bevind me nu in Stone town en vannacht hebben we hier ons laatste nachtje met morgen nog een volle dag om souvenirs te kopen. Op 1 april (mensen, nogmaals, dit is echt geen grap) vliegen wij om 2 uur ’s nachts via de nodige omwegen terug naar Nederland.
Wat heb ik hier een fantastische tijd gehad. Eerst vijf weken reizen door Zambia en Malawi, gevolgd door drie hele bijzondere en leerzame maanden in het ziekenhuis in Rubya en daarna nog de afgelopen vier weken rondgereisd in Tanzania. Doordat we een beetje Swahili spreken, is het heel erg leuk om contact te maken met iedereen. Je wordt meteen een stukje meer gerespecteerd als ze door hebben dat je ze best een beetje kan verstaan en het een en ander terug kan zeggen. Hier kan ik wel echt van genieten en dit ga ik wel missen, denk ik.
Als je deze laatste blog nu leest, mag ik je toch wel een hele trouwe lezer noemen. Dank voor het lezen van mijn blog en alle enthousiaste reacties. Dat werd en wordt zeker gewaardeerd. Ik hoop jullie snel weer te zien. Tot gauw!