Avonturen tijdens de politocht

8 mei 2020 - Donderkamp, Suriname

Donderskamp, 08-05-2020

Hoi allemaal.
Deze week was het tijd voor de politocht! Tijdens de politocht (welke één keer per maand wordt georganiseerd)  gaat de arts van Donderskamp langs de drie dorpen waar het MMC ook zorg voor draagt. De gezondheidsassistenten die in deze dorpen werken doen in principe elke dag zelf poli en kunnen mij bellen als ze advies nodig hebben. Een aantal patiënten had ik na eerder telefonisch overleg al ‘gereserveerd’ om zelf even te zien. Normaal gesproken wordt voor de politocht de ambulanceboot gebruikt, maar omdat deze nog steeds buiten werking op Kalebaskreek staat (waar wij hem nu bijna drie weken geleden hebben achter gelaten), moesten er andere boten geregeld worden. Gelukkig was dit gelukt en kon de politocht gewoon doorgaan. Fijn voor de patiënten, maar ook voor mijn, want ik had hier wel naar uitgekeken als leuke afwisseling tussen de rustige dagen in Donderskamp.

Een regenachtige tocht.
Dinsdag 5 mei vertrokken we richting Kalebaskreek en Corneliskondre.mDezelfde route via de Wayambo en Coppename rivier die ik eerder had afgelegd tijdens mijn heenreis. Toen hadden we een 30PK motor, nu 90PK. Daardoor deden we er geen tien uur over, maar een acceptabele drie uur. Echter was er één factor die ons dit keer behoorlijk in de weg zat: het weer. De regentijd is hier begonnen, dus regent het veel. Het regende al twaalf uur achter elkaar toen wij om 8 uur ’s ochtends toch maar in de niet-overdekte boot plaatsnamen. We raceten weg en dat hadden we geweten ook! Heerlijk hoor zo hard over het water en door de bochten, maar die regen! Binnen enkele minuten was ik doorweekt en was mijn simpele festival-wegwerp poncho gescheurd. De regen deed pijn tegen je huid en echt rondkijken was ook niet te doen door het water dat in je ogen terecht kwam. En dat drie uur lang! Het was weer een hele ervaring. Geheel verzopen kwamen we aan in Kalebaskreek en kon ik meteen (nat of niet) een stuk of zeven patiënten gaan zien. De klachten wisselden tussen pijn aan een hand tot een kindje van 6 maanden met koorts. Na twee uurtje was het tijd om weer te vertrekken en dus trotseerden we de regen opnieuw. Een van de ingehuurde bootsmannen was zo lief mij zijn zonnebril te lenen, zodat ik toch nog wat om mij heen kon kijken. Pas toen wij na opnieuw twee uur varen Corneliskondre bereikten stopte de regen. Ik kende Corneliskondre al van mijn heenreis, omdat dit het dorp is waar we uit nood een nachtje hebben doorgebracht. Het was leuk er weer even te zijn. Na slecht vier patiënten gezien te hebben (meer waren er niet komen opdagen), vertrokken we richting Donderskamp. “ Dokter, mooi weer!”, riep een van de bootsmannen boven het geluid van de motor uit toen er een klein beetje zon doorbrak. De ingehuurde bootsmannen bleven ook een nachtje slapen en nodigde mij uit voor het avondeten en het nuttigen van wat Borgoe (Surinaamse rum). Het werd zo ondanks de regen een gezellige dag.

Op naar Tapoeripa!
Donderdag 6 mei vertrokken we richting het dorp waar ik nog niet eerder geweest was: Tapoeripa. Dit keer geen regen en daardoor een hele fijne heenreis. Wat was de omgeving mooi! Op een gegeven moment werd de rivier alsmaar nauwer en bochtiger. Met opnieuw een bootje van 30PK kon ik rustig genieten van de reis zonder doof te worden van het geluid van de wind of bang te zijn dat mijn lenzen elk moment uit mijn ogen konden waaien. Na anderhalf uur varen kwamen we aan in Tapoeripa. Tapoeripa bleek een heel klein dorpje. Anders dan Donderskamp is het volledig langs de rivier gebouwd. Na het zien van een stuk of zes patiënten hebben we er nog wat rondgekeken. Ik denk dat het dorp slechts een paar honderd meter lang is (langs de rivier) en dat is het. De bizar grote poli stond naar mijn mening niet helemaal in verhouding met de grootte van het dorp, maar goed, zo gaan die dingen. Daarnaast is het bereik op Tapoeripa niet best, wat ik al had gemerkt tijdens het telefonisch overleg wat ik eerder had geprobeerd te voeren met de broeder van daar. Je moet direct naast de zendmast gaan staan wil je enige vorm van bereik hebben. Wat vooral in het regenseizoen zeer onhandig is, want dan sta je dus continue in de regen te bellen en internetten. Dan ben ik toch wel heel blij dat dit op Donderskamp beter geregeld is. 

Al met al waren het twee enerverende dagen waar ik met veel plezier aan terugdenk. Nog een laatste niet onbelangrijke update voordat ik afsluit. Ik heb vorige week te horen gekregen dat ik één week langer in Donderskamp moet blijven, dus niet vijf maar zes weken. Dit omdat 25 mei de verkiezingen zijn en de Surinaamse arts die na mij naar Donderskamp gaat, moet kunnen stemmen in Nickerie. ‘Hoe moet ik dat dan met eten doen?’, vroeg ik mij meteen af. Het probleem loste zich gelukkig vanzelf op. De ingehuurde bootsmannen hadden allerlei etenswaren over en gaven dit spontaan aan mij! Heel lief. Daarnaast werden er eergisteren pakketten uitgedeeld met nog meer etenswaren en huishoudelijk artikelen. In verkiezingstijd worden die extra vaak uitgedeeld als vorm van campagne (twee weken geleden zijn er ook al pakketten gebracht) en dit keer heb ik mijn kans gegrepen. Buurvrouw Margo vroeg hebt een en ander na en even later kon ik ook met mijn eigen pakket in de kruiwagen naar huis. 

Tot de volgende!

Groetjes,

Yvonne

1 Reactie

  1. Edith:
    9 mei 2020
    Wat maak jij toch veel mee zeg, hartstikke leuk om je op de voet te kunnen volgen!